Reciclaxe tamén no agro

Como vimos en entradas anteriores, ademais de na entrevista a Eloi Villada, o problema dos residuos sólidos urbanos non é o único problema ao que debemos enfrontarnos, senón tamén aos residuos agrogandeiros.
A Xunta de Galicia vén de aprobar unha normativa que prohíbe o uso dos lodos de depuradora -moi usados debido ao seu baixo custo e ás boas cualidades para os cultivos- sen control nas fincas, especialmente debido aos problemas que causan as choivas en Galicia (contaminación, filtrado ás augas subterráneas...).
Aqueles que incumpran a normativa veranse suxeitos a diferentes sancións, entre elas a supresión das axudas da PAC.

A empresa AGROAMB, polo tanto, asume un gran potencial de reciclaxe, pois é unha das únicas empresas do noroeste da península autorizada para o tratamento e xestión de residuos. Nunha entrevista publicada no xornal La Voz de Galicia, o xerente da empresa, Severiano Gómez, amosa a súa opinión a favor dos lodos de depuradora, como se fai noutros países de Europa, EEUU ou Xapón, mais sempre de forma controlada co fin de non danar o medio ambiente.

Non obstante, cres que os traballadores do sector primario se van acoller á normativa ou pola contra seguirán facendo uso indiscriminado dos xurros coma ata agora? Cres que é xusto sancionar aos incumpridores coa eliminación das axudas da PAC que lles corresponden?

A xestión dos residuos no rural

   Despois de ver na entrevista feita a Eloi Villada no marco da xestión de residuos agrogandeiros, nesta entrada trataremos de achegarnos un pouco máis a esta "materia prima" que a priori semella non poder destinarse a ningunha utilidade. Eloi falábanos do biogás, o que nos leva a preguntarnos se iso é realmente posible no rural; nunha comarca coma a Terra Chá, na que a produción agrogandeira é moi importante e cada vez máis intensificada, carécese de novas iniciativas que ofrezan unha saída a este problema. Aínda así, estánse a observar experiencias innovadoras que teñen moito futuro, como o proxecto de construción dunha planta de biogás no concello de Pol (Lugo), onde, a partir de residuos agrogandeiros procedentes de explotacións intensivas se tratará de producir enerxía. Nisto podemos enmarcar unha posible prohibición por parte da Unión Europea de que no rural os residuos sigan a recibir o tratamento que se segue ata o de agora, polo que é moi probable que os xurros deban someterse a tratamentos específicos para facelos menos contaminantes.

   Como vedes, a acumulación de residuos xa non só está centrada nas cidades, senón que, debido á intensificación da produción gandeira este problema tamén está a aparecer no rural. Credes que iniciativas coma a de Agroamb ou a desta planta de biogás son o futuro dos residuos rurais, ou, pola contra, opinas que os residuos agro-gandeiros seguirán sen recibir ningún tratamento? Cres que nas comarcas máis rurais de Galicia é posible concienciar da necesidade de non contaminar como se está facendo ata agora?

"Coa xestión de residuos está aberto un importante campo de I+D+i que ningún país deberá esquecer"

   Seguindo co fío da xestión de residuos, tanto urbanos como agro-gandeiros, entrevistamos a Xosé María Eloi Villada Legaspi, quen nos dá a súa opinión acerca do futuro da transformación dos residuos sólidos.

   Eloi Villada nace en Aldurfe - Riotorto (Lugo) no ano 1951, no seo dunha familia labrega. Estudou Enxeñeiria Agricola na EUITA de Lugo. Rematou os seus estudos en 1973 e, logo de diversos traballos en empresas privadas, aprobou as oposicións de técnico da Agencia de Desarrollo Ganadero no ano 1978. En  1984 foi transferido para a Consellería de Agricultura da Xunta de Galicia, desenvolvendo dende aquela o seu labor en diferentes organismos da devandita Consellería. Traballou sempre en temas relacionados coa produción de pastos e forraxes e a alimentación de ruminantes. Ten publicados articulos longos sobre estes temas en diversos medios e realizado númerosas conferencias e presentacións sobre produción forraxeira e animal en xornadas e congresos, tanto en Galicia coma noutros paises. Tamén ten traballado no asesoramento e implantación de medidas agro-ambientais (Galicia e Turquía). Na actualidade traballa no FOGGA.

   Entrevista:

   P. Existe en Galicia un problema sério cos residuos agro-gandeiros?.

  R.  Poderiase dicir que o problema ainda non é grave se o comparamos co que ocurre noutras comunidades españolas, pero ten tendencia a aumentar, alomenos a nivel local, naquelas áreas nas que se están a dar procesos de intensificación tanto agrícola e gandeira. Pódese pór como exemplo o espectacular incremento da produción de millo nas bisbarras leiteiras das provincias de Lugo e A Coruña, o cal implica un uso moito maior de herbicidas e praguicidas. Os residuos dos praguicidas, teoricamente, degrádanse e metabolizanse en produtos inertes e non perigosos, pero iso non é certo de todo e, ademais, cómpre ter en conta que “todo vai parar a algunha parte”. Un feito que demostra esta afirmación é o feito de que cada certo tempo estanse a prohibir praguicidas con principios activos, usados durante décadas e que se demostra que son inaceptables para o medio natural, pola sua perigosidade. Estudos cientificos realizados na finca Veiga da Proba de Brollón, demostran que é posible producir millo sen herbicidas en Galicia. Tamén as granxas ecolóxicas de leite, que cultivan millo, para incrementar a cantidade de almidón na alimentación das súas vacas, fano ser recurrir a praguicidas. Está bastante claro que é posible producir alomenos unha parte dos alimentos sen agredir ao medio ambiente, á vez que se xeran menos residuos sólidos.

   P. A produción animal de carne e leite está a crear problemas de acumulación de estercos e xurros que suponen unha ameaza para o medio ambiente, ou non?

   R. A resposta simple é SI. Pero a realidade é moito mais complexa e por tanto o SI cómpre matizalo. Os estercos son un residuo, pero ao memo tempo son o adubo orgánico considerado de maior calidade e básico na produción ecolóxica, algo semellante acontece cos xurros. Os adubos orgánicos raras veces foron um problema ambiental, mais ben ao contrario a base da reciclaxe e da fertilidade ambientalmente menos agresiva. Non houbo problema mentres as explotacións foron de pequeno ou mediano traballo, os problemas aparecen cando as explotacións gandeiras incrementan o seu tamaño e mesmo se fan xigantes como acontece en USA e outros paises, explotacións que acumulan enormes cantidades de dexecións animais de moi dificil xestión. Nós ainda non chegamos a ese problema no vacún, pero na produción industrial de porcos e aves con gran acumulación de animais, os problemas comezan a ser serios e o xurro das granxas buscanse campos onde botalo e grandes grupos p.e. COREN e outros, encárganlle a empresas especializadas a xestión dos xurros buscando lugares onde depositalos. A mellor solución soe ser a de recuperar terreos de monte para pastos e/ou cultivos e nos mesmos distribuír estes adubos orgánicos líquidos. A aplicación aos terreos con baixo ou medio nivel de fertilidade, en xeral non crea problemas e supón unha oportunidade, polo aforro en fertilizantes minerais, para os novos produtores, principalmente, de vacas de carne e secundariamente de outro tipo de animais. Existen exemplos interesantes en Ourense e sur de Lugo, de explotacións de recente instalación, por emprendedores, en montes comunais dominados por vexetación arbustiva de toxal, xesteira ou uceira, que na actualidade son praderías de calidade. Outra alternativa é o tratamento destes zurros en plantas de reciclado  (Sarreaus), practicamente descartadas polo seu elevado custe de funcionamento. A pesar de que as miñas palabras poidan ser tranquilizadoras, hai sinais alarmantes com son as proliferacións de algas en encoros como o das “cunchas”( Ourense) ou o do rio Umia (Caldas de Reis).

   P. Que se sabe sobre a produción de biogás? É unha alternativa?

   R. O biogás estivo  de moda nos anos 70, especialmente en China, pero na actualidade estase a reconsiderar o seu potencial e de feito as grandes explotacións están investindo ou alomenos estudiando as súas posibilidades de cara ao futuro. Eu creo que nas granxas leite cun elevado número de cabezas, as plantas de biogás poden ser viables, ainda que precisarían incorporar outros produtos, como residuos de industrias agro-alimentares, ou millo etc. Tratariase de queimar metano, pero o residuo continuaría presente, ainda que libre de patóxenos, malos olores, etc. Tamén tería que incorporarse ao solo coma un adubo orgánico. O que considero pouco viable é instalalos para granxas pequenas que precisen empregar o transporte do xurro en cisternas ata a planta de biogás. Outro problema sería o produto que se envia á rede. Electricidade ou gas, para isto último que sería o mais conveniente é preciso un gasoducto cercano.

   P. Que opinión che merece a utilización na agricultura dos lodos de depuradora?

   R.Decía o meu admirado André Voisin, un veterinario francés especialista en pradeiras, que “a fertilidade de Sicilia se tirara polas alcantarillas de Roma”. Hoxe a fertilidade de Arxentina, Uruguay, Brasil, USA, Europa..etc estase a tirar mais ca nunca polas alcantarillas de todo o mundo e no futuro verterase a fertilidade da fráxil África e do resto do mundo tropical. Por tanto parece que a humanidade ten un serio problema cos residuos urbanos. Hai que depuralos e é imposible almacenalos, neles hai fertilizantes valiosos, enfrontámonos a unha urxente escaseza de fósforo; os fosfatos naturais están prácticamente esgotados a nivel mundial (só quedan en Marrocos) e son imprescindibles para o futuro da agricultura. Por tanto creo que os residuos urbanos non quedará outra alternativa que usalos. O problema é que conteñen unha grande cantidade de contaminantes, como son os metais pesados e produtos químicos perigosos. É preciso controlalo, e serao ainda mais no futuro establecer medidas moi estritas de aplicación. Coido que está aberto un importante campo de I+D+i pra o futuro que ningún pais deberá esquecer.

   P. Que aconsellarías ler sobre estes temas?

  R. Hai muitas lecturas posibles, a maioría son publicacións científicas que non se atopan a nivel de divulgación e eu case non sabería por onde empezar, pero hai dous libros baratos, que se poden atopar en calquera libraría e moi utiles para mostrarnos cal é a situación da agro-industria no mundo e son: “El mundo según Monsanto” de Marie-Monique Robin e “Fast Food” de Eric Schneider.
  
  No seguinte enlace, déixovos un interesante documental sobre o libro que nos recomentaba Villada, "El mundo según Monsanto". Documental "El mundo según Monsanto"

"Marcando" o territorio

Que é o marketing territorial? Podemos definir o concepto como un plan encamiñado a deseñar accións para a promoción económica dun territorio e que ten gran relevancia como parte da elaboración de estratexias de desenvolvemento local nun municipio ou comarca. O eixo central desta estratexia de desenvolvemento é o territorio, o cal será posto en valor mediante a súa promoción e protección.

Aínda que este concepto sexa aínda descoñecido, se nos fixamos si que podemos observar diferentes exemplos de marketing territorial, tanto na nosa rexión coma en diferentes países. Podedes observar no seguinte enlace algún exemplo, coma o de “Galicia. Gárdasme o segredo?” ou a máis coñecida "Marca Barcelona", as cales tratan de poñer en valor todo o potencial existente, coma a gastronomía, natureza, como cidades de negocios... 

Non obstante, quizais quede moito por facer a nivel local, posto que é difícil observar estratexias deste tipo en concellos ou localidades que contan cun reducido número de habitantes pero que contan, posiblemente, cun gran potencial turístico ou diferencial. Por exemplo, no caso que ocupa este blog, a Terra Chá podería, facilmente, ser un caso de marketing territorial. A posta en valor desta marca podería traer consigo unha revalorización do territorio que actualmente non existe, ademais dunha diversificación das súas actividades, entre as que se incluiría o turismo. 

O Plan Estratéxico de Galicia

   O Plan Estratéxico de Galicia é un documento no que se establecen diferentes obxectivos a lograr ao fin dun período determinado, neste caso, o ano 2014. Os fins a lograr sinalados no Plan Estratéxico de Galicia oscilan  dende cohesión social, benestar e calidade de vida ata o logro dunha administración eficiente e transparente. Se desexades consultar o plan completo, podedes facer click aquí. 

   Á hora de preguntarnos acerca dos nosos coñecementos sobre plans estratéxicos, xorde a idea que que estes deberían máis accesíbeis aos cidadáns e non ser vistos por estes coma unha serie de estratexias que poderán, ou non, ser logradas. Por outra banda, co fin de mellorar a transparencia das administracións públicas, cumpriría ofrecer á cidadanía algún tipo de informe dos resultados obtidos. Malia que na realidade a existencia de plans estratéxicos como unha forma de camiño a seguir polas políticas das diferentes áreas é necesaria e imprescindible, moitas veces preguntámonos se:

   Se logran os obxectivos propostos plan tras plan ou, pola contra, convértense en papel mollado?

   Existe algún mecanismo de supervisión acerca da consecución dos fins propostos?

   Que opinades? Credes que hai outras formas de informar aos cidadáns acerca dos obxectivos dos gobernos? Semella que hai "moita letra pero pouca realidade" nos diferentes plans estratéxicos? 

O proxecto "granxafamiliar.com". Unha alternativa para o rural

    granxafamiliar.com é un proxecto que xorde como unha alternativa de producir e de consumir dunha serie de familias rurais en colaboración coa Universidade de Santiago de Compostela. 

O papel das novas tecnoloxías é crucial, posto que é a través da rede cómo as familias poñen á venda os seus produtos. Así, como podemos ver na súa páxina web, temos ao noso alcance todo tipo de produtos naturais e de primeira calidade, producidos en entornos sostibles e de forma completamente ecolóxica.

    Ademais, non só permite mellorar a calidade dos produtos que consumimos, senón que tamén mellora a calidade de vida de familias rurais, que perciben un prezo xusto polos seus produtos, sen intermediarios que se apoderen de parte das súas rendas.

     Se o desexamos, podemos visitar ás familias nas súas explotacións, para que nos mostren cómo é o día a día nunha granxa ou nunha horta; outra forma de achegarnos a eles é a través da rede, mercando os seus produtos online e recibíndoos nas nosas casas tan só nunhas poucas horas.

     Como vedes, outra forma de producir no rural é posible, pero tamén é posible outra forma de consumir. Son moitas as iniciativas que xurdiron nos últimos anos como consecuencia dunha especie de cambio no rural, que fai que os produtores non vendan os seus produtos a través de intermediarios. Se o desexades, podedes visitar a súa páxina web e animarvos a probar os produtos de primeira calidade que aquí se ofertan, á vez que estaremos contribuíndo ao desenvolvemento que provocan iniciativas deste tipo.

      

    Que che parece? Cres que iniciativas coma a de granxafamiliar.com son o futuro do rural galego?  Cres que as novas tecnoloxías van ter cada vez un papel máis importante á hora de mercar ou vender bens de consumo? 

    Se desexas saber algo máis sobre agricultura ecolóxica, tamén che pode interesar visitar a páxina web do Consello Regulador da Agricultura Ecolóxica de Galicia, onde atoparás información interesante.

Agroamb (III): o compromiso coa I+D+i

         Dende a súa constitución, Agroamb desenvolveu programas de investigación con centros tecnolóxicos e coas universidades galegas. Todos estes teñen unha finalidade: que os lodos de depuradora e outros residuos pasen de ser un residuo a ser un recurso. 

Os proxectos de I+D+i desenvólvense en dúas liñas básicas: o estudo dos efectos agronómicos dos lodos nos diversos tipos de solo e, en segundo lugar, o estudo de diversas fórmulas de combinación en busca dun fertilizante equilibrado para a produción forraxeira.

          Así, Agroamb está en posesión da primeira autorización por parte da Consellería de Medio Ambiente de Galicia para a posta en valor dos residuos biodegradables, converténdoos, tras un proceso, en residuos biodegradables.

         Ademais, co seu compromiso pola innovación, o Grupo Agroamb é promotor da “Fundación Blas do Carboeiro”, unha organización sen ánimo de lucro  que ten como obxecto primordial a promoción, programación, desenvolvemento e execución de actividades científicas, tecnolóxicas, de investigación, etc., encamiñadas á posta en valor do paisaxe e desenvolvemento sostible do medio rural.

         Xa vedes, unha vez máis, que falar de rural ou de reciclaxe non é falar de actividades tradicionais. Para mellorar a competitividade e ser unha empresa con éxito tamén se require innovar e investigar novas formas de producir e de consumir abonos para a produción forraxeira, constituíndo, así, un elemento fundamental para o desenvolvemento rural.

         Cres que é necesario innovar tamén no rural? Cres que son posibles formas alternativas de abonado e fertilizado para as terras de produción agrícola?

Agroamb (II): un gran grupo empresarial

  Hai uns días tratamos de achegarnos á realidade dunha empresa innovadora situada no concello de Castro de  Rei, dando algunha información sobre o seu nacemento. Nesta entrada, intentaremos aportar algo de máis información acerca desta; o grupo Agroamb está formado por un conxunto de empresas cuxa actividade completa o ciclo da xestión dos residuo, contando cun equipo multidisciplinar de profesionais. As diferentes empresas que compoñen o grupo son as seguintes:

- Agroamb: para a valorización e tratamento de residuos biodegradables.

- Tresamb: loxística específica en contedores. Dispón de vehículos específicos en diferentes configuracións, adaptándose a cada necesidade medioambiental do cliente. Innovación e eficacia no transporte. Servizos de conselleiro de seguridade e operador de transportes.

- Agroamb - Tresima UTE: xestión e prestación de servizos medioambientais. Comercializa e coordina a prestación de servizos para a xestión ambiental integral dos distintos residuos (incluídos residuos perigosos). Desde a súa recente creación, xestiona máis de 50.000 tms/ano de residuos biodegradables.

- Grupo Onega Ares, SLU: servizos avanzados de tecnoloxía agraria. Empresa de servizos agrarios que conta cos últimos equipos en mecanización para a sementeira, cultivo e posterior recolección das

diferentes producións agrarias.

- Trobo Agrícola SCG: produción integrada da terra. Sociedade para a explotación en común da terra, orientada á produción integrada de forraxes e cultivos enerxéticos. Dispón dun banco de terras que supera as 3.000 hectáreas.

  Ademais, esta empresa ou grupo empresarial, está autorizada pola administración española como "planta técnica" para a elaboración de fertilizantes orgánicos a partir de residuos e produtos biodegradables, así como a autorización para a valorización e xestión dos residuos sólidos urbanos, de residuos industriais non perigosos, a rexeneración ambiental, o transporte de residuos perigosos, o transporte de residuos sólidos urbanos e de residuos industriais non perigosos.

  Xa vedes, non sempre vivir no rural significa dedicarse ás tradicionais actividades deste. Os residuos son un problema crecente nunha sociedade de consumo de masas como a nosa. Por iso, saber qué facer con eses residuos é moi importante de cara ao futuro. Agroamb logrou non só dar unha solución, senón que os transforma facendo deles un negocio innvoador e eficiente. Se queredes saber algo máis sobre a empresa Agroamb, fai click neste enlace, aquí poderás ver unha reportaxe sobre a compañía.

Unha nova forma de entender a Economía

  Durante o noso periplo académico, os estudantes de economía aprendemos nas Universidades de todo o mundo un sinfín de modelos e teorías nas que, lonxe de carecer de "elegancia académica", si que carecen fortemente de características e restricións que os achegan á realidade. 

  Así, o "homo oeconomicus" non ten en conta factores da realidade que inflúen fortemente sobre casos tan típicos de estudo en economía convencional como son o  consumo ou a produción. Por exemplo, non se teñen en conta os factores que inflúen sobre o consumo ou porqué un individuo toma unha decisión ou outra de consumo (estas decisións nunca son libres, senón que están fortemente influídas por factores como a publicidade). 

  A teoría económica convencional que se aprende nas facultades tan só se apoia nos individuos como base da sociedade, e no mercado, como coordinador dos individuos. Por iso, un número crecente de autores opinan que este enfoque está obsoleto e que, por iso, debemos tratar de dar un enfoque alternativo ao estudo da economía, co fin de achegarnos con maior facilidade á realidade que nos rodea, e, deste xeito, enfocarnos ao estudo do desenvolvemento-subdesenvolvemento económico, tratando de responder a estes problemas dun xeito máis realista e menos economicista, pois son ben coñecidos os fracasos deste tipo de respostas, xa que cada país ou rexión ten unhas características e problemáticas diferentes, polo que tamén se requiren respostas adaptadas e diferenciadas.

  Podemos ler neste interesante blog unha interesante reflexión sobre economía humanista. Cres que é posible cambiar as formas de ensinar economía, e pasar dunha economía convencional cara unha economía alternativa? Cres que o individuo é completamente libre?

8 de Marzo - Día da Muller Traballadora

  O día 8 de Marzo celébrase en todo o mundo o Día Internacional da Muller Traballadora. A orixe desta celebración atópase moi lonxe da nosa rexión, mais eiquí, en Galicia, as mulleres tamén xogan un papel moi importante a pesar de que aínda se dá un alto grao de invisibilidade destas, sobre todo no eido rural, aínda que tamén en todos os ámbitos económicos. 

  Na Terra Chá, unha comarca galega dedicada ao sector primario por excelencia, as desigualdades entre homes e mulleres son claramente visibles no entanto que son os homes, maioritariamente, os titulares e titulares xefes das explotacións, mentres que as mulleres xogan un papel de traballadoras mais sen remuneración clara e sen titularidade compartida desas explotacións.  Asombrosamente as estatísticas afirman que tan só un 5% das labregas en Galicia se xubilan coa pensión completa, o cal pon de manifesto as grandes desigualdades latentes no rural galego.

  Por iso, está en mans de todos e todas que se poña en práctica a titularidade compartida, co fin de que as mulleres rurais sexan visibles a toda a sociedade, así coma que poidan obter os seus propios ingresos polo seu traballo. 

 Tamén son as mulleres as que contribúen, e cada vez en maior medida, ao emprendemento con novas actividades, xerando así desenvolvemento. Porque o desenvolvemento do rural non só pasa por innovar ou intensificar as actividades agrarias, senón tamén por unha igualdade de sexos que en pleno século XXI xa debería estar asumida por todos e todas, e en tódolos ámbitos da sociedade. Ou non?

Agroamb (I), unha nova forma de entender a reciclaxe

    O Grupo Agroamb nace alá polo ano 2000 na parroquia da Ponte de Outeiro, no concello de Castro de Rei (Lugo). Foi concretamente no lugar d’O Carboeiro, onde naceu e segue a funcionar a empresa de prestación de servizos agrícolas Ónega Ares, a base sobre a que se expandiu posteriormente o grupo. A escasos quilómetros ubícase a planta de tratamento de residuos de Agroamb, que representa hoxe a principal liña de actividade da empresa: a fabricación de fertilizantes orgánicos a base de residuos.

   A planta técnica de Agroamb, situada no Monte das Furadas, empezou a construírse no ano 2000, obtendo a licenza da Consellería de Medio Ambiente no 2003. Foi a primeira autorización concedida en Galicia para o tratamento de residuos biodegradables. A planta ten unha capacidade de xestión de 100.000 toneladas ao ano, conta cun muíño eólico para autoabastecemento eléctrico, así coma o proxecto de instalación de paneis solares no teito e unha planta de biogás, nun compromiso claro polas enerxías renovables.

   Esta instalación ubícase sobre un terreo 150.000 metros cadrados, dos que 20.000 son superficie construída. No mesmo lugar ten a súa sede a flota de camións da empresa Tresamb, outra das que integran o Grupo Agroamb. Estes vehículos encárganse de transportar a materia prima para a fabricación de fertilizantes agrícolas: residuos e subprodutos biodegradables.

   Polo que respecta á empresa Ónega Ares, o xerme do grupo Agroamb, foi creada polo pai de Severiano e Álvaro Ónega, os actuais xerentes do grupo. Nos anos 50, esta empresa incorporou algúns dos primeiros modelos de tractor que traballaron na provincia de Lugo. Na actualidade, Ónega Ares S.L. segue a ocupar as mesmas naves d’O Carboeiro onde se creou, unha superficie de 1.200 metros. A empresa dispón dun parque de maquinaria integrado por  media ducia de tractores, tres colleitadoras de millo, varios camións agrícolas e todo o necesario para a preparación de solos para millo e herba. Estes aparellos permiten a práctica da chamada agricultura de precisión, coa incorporación de novidades tecnolóxicas coma o GPS, o que fai visible o importante papel das novas tecnoloxías na actividade.

   Dentro das instalacións de Ónega Ares S.L. atópase ademais o laboratorio de Agroamb, no que se analizan as terras e se fan todos os procesos de control de fertilización. Ademais, o compromiso co desenvolvemento local da empresa Agroamb reflíctese na xeración de máis de 30 postos de traballo directo, a maioría ocupados por traballadores locais.
  Se desexas coñecer algo mais desta empresa, podes visitar a páxina web de Agroamb. 

Un novo fenómeno no rural: a suburbanización

Nas últimas catro décadas, estase a observar un fenómeno de desconcentración da poboación cara áreas rurais ou suburbanas, o que implica que se está a dar unha nova forma de asentamento e concentración da poboación, así coma un cambio na demanda de servizos cara estas áreas. Isto denominámolo como suburbanización, e defínese como un proceso de desconcentración da poboación lonxe dos asentamentos urbanos e dos centros das cidades. Normalmente, este fenómeno está asociado ao cambio da tradicional dirección da poboación do campo ás cidades co contrario: das cidades cara áreas rurais. Este, involucra non só crecemento de poboación cara núcleos non urbanos, senón que implica cambios que promoven a diversificación económica e social das comunidades rurais.

 

Pero, a suburbanización implica desenvolvemento do medio rural?

A relación entre suburbanización e desenvolvemento rural é directa. Significa urbanización do medio rural e novas formas de asentamentos. As familias urbanas que abandonan a cidade e se asentan no rural actúan como elementos de difusión de novos costumes e valores tradicionalmente característicos da vida urbana.

A suburbanización e as novas formas de desenvolvemento rural están a crear novos vínculos entre o campo e a cidade, en contra do tradicional binomio campo-cidade no que os seus elementos estaban opostos cultural, social e economicamente.

A suburbanización en Galicia non foi tan visible coma noutras partes de Europa. Non obstante, algunhas tendencias de desconcentración urbana foron observadas a partir dos anos 1970, mais hai que sinalar a coexistencia de dous procesos simultáneos: un de despoboación e outro de repoboación. Aínda así, actualmente este fenómeno está moi presente nos arredores das grandes cidades como A Coruña, Vigo ou Ferrol, facendo visible tamén a concentración da poboación galega no eixo atlántico.

A rede, instrumento imprescindible

Dende fai algúns anos, internet converteuse nun elemento fundamental das nosas vidas. Empregamos esta ferramenta sobre todo para comunicarnos ou a procura rápida de información; cada vez máis, xoga un papel central nos ámbitos persoal e laboral, sendo tal a importancia da rede para o desenvolvemento actual que se chegou a acuñar o termo “sociedade da información”.
Un dos teóricos máis importantes neste ámbito é Manuel Castells, quen o define como unha forma específica de organización social na que a xeración, o procesamento e a transmisión de información se converten nas fontes fundamentais da produtividade e o poder, sendo as novas condicións tecnolóxicas que xorden neste período histórico elementos de decisión en tódalas formas de desenvolvemento

Para Castells, o que caracteriza a revolución tecnolóxica actual non é o carácter central do coñecemento e a información, senón a súa aplicación a aparatos de xeración de coñecemento e procesamento da información-comunicación. As novas tecnoloxías da información non son só ferramentas a aplicar, senón procesos que desenvolver.

Non obstante, en Galicia non sempre é posible disfrutar dunha boa conexión a internet, sobre todo se nos referimos ao ámbito rural. É certo que nos últimos anos se fixo fincapé na extensión da rede a todo o territorio, mais semella que eses esforzos non foron suficientes. Polo tanto, se queremos que a nosa sociedade se desenvolva no camiño correcto deberemos tratar de facer accesibles as novas tecnoloxías a tódalas persoas, independentemente do seu lugar de residencia. Isto debe ser así posto que é a rede a que acurta distancias e achega intereses entre os individuos que conforman esa “sociedade da información” da que tanto se fala, mais que non constitúe, aínda, unha realidade universal.

Imos coñecer A Pastoriza...

A Pastoriza é un concello situado ao norte da provincia de Lugo, no corazón da Terra Chá, conformado por 19 parroquias e unha extensión total duns 175 km cadrados.

Contou no ano 2010 cuns 3400 habitantes (aproximadamente), dos cales o 35% teñen máis de 64 anos, o que revela o fenómeno do envellecemento da poboación.

A principal actividade económica desta localidade é o sector primario baseado no gando bovino, principalmente na producción láctea, pero tamén a producción de carne se atopa en crecemento nos últimos tempos. Para ilustrar isto con cifras, podemos dicir que no ano 2010, A Pastoriza tiña case 550 explotacións, con máis de 23.000 cabezas de gando.

Mais non só de terra podemos falar na Pastoriza. Neste concello, a pesar de diferentes opinións, dise que nun lugar fermoso, chamado ‘’Fontemiñá’’ nace o pai de tódolos ríos galegos, o Río Miño.

 Podemos descubrir este concello realizando rutas de sendeirismo e coñecendo as súas fermosas paisaxes; degustando os produtos propios nalgunhas festas gastronómicas, como a da "bola de liscos e freces" na Parroquia de Bretoña ou a Festa do Requeixo na Pastoriza; ademais, podemos pararnos a coñecer as súas xentes nas festas parroquiais que se celebran ao longo e ancho de todo o concello principalmente no verán.